پس از شاه‌کار دولت نهم در پاس‌داشت مقام خانواده و به ویژه مقام زن و فراهم کردن لایحه‌ای با ویژگی‌های زیر تصمیم گرفتم که بنویسم اما نشد. اکنون که مجلس دو ماده‌ی ۲۳ و ۲۵ را حذف کرده و کلیات آن را پذیرفته است، می‌نویسم.
ماده 23- اختیار همسر دائم بعدی، منوط به اجازه دادگاه پس از احراز توانایی مالی مرد و تعهد اجرای عدالت بین همسران می باشد.
تبصره- در صورت تعدد ازدواج چنان‌چه مهریه حال باشد و همسر اول آن را مطالبه نماید، اجازه ثبت ازدواج مجدد منوط به پرداخت مهریه زن اول است.
ماده 25- وزارت امور اقتصادی و دارایی موظف است از مهریه های بالاتر از حد متعارف و غیر منطقی با توجه به وضعیت زوجین و مسایل اقتصادی کشور متناسب با افزایش میزان مهریه به صورت تصاعدی در هنگام ثبت ازدواج مالیات وصول نماید. میزان مهریه متعارف و میزان مالیات با توجه به وضعیت عمومی اقتصادی کشور به موجب آیین نامه‌ای خواهد بود که به وسیله وزارت امور اقتصادی و دارایی پیشنهاد و به تصویب هیات وزیران می‌رسد.
درد دل
یه نماهنگ به نام، «به نام زن» از یه خواننده به نام «فریناز». جالبه… منو یاد جمله‌ی معروف نویسنده‌ی کتاب جنس دوم (سیمون دوبووار) می‌اندازه که می‌گه: «زن، زن نبود. زن شد». درسته، اگه من مدعی حقوق زنان هستم دردی رو از اونا دوا نمی‌کنه. اگه من به خاطر مجله‌ی «هستیا» بارها و بارها تهدید شدم و تحقیر، دردی رو از مشکل‌های زنان حل نمی‌کنه. یادمه شماره‌ی 2 یا 3 هستیا که منتشر شد، یه خانم دانشجویی بهم گفت که ما هیچ مشکلی نداریم. یادتون باشه که وقتی تبعیض نهادینه بشه، رفع اون می‌شه جلوی مردم وایسادن و حقشون رو ضایع کردن. زنان جامعه‌ی ما تا وقتی با مشکل بر نخوردن، درکی از این تبعیض ندارند. خیلی از اونا تنها مشکل فعلی خودشون رو مسئله‌ی پوشش یا خیلی مسئله‌های پیش پا افتاده‌ی دیگه می‌دونند. به قول یه دوست خوب و فعال تو این زمینه (مریم بهرمن)، در مورد کمپین می‌گفت ما با این کارامون داریم اوضاع زندگی زنان رو بیشتر به هم ریخته می‌کنیم تا سر و سامان بدیم . اوضاع اونا مانند آدم‌هایی هست که خواب هستند و ما با سر و صدای وحشت‌ناکی اونا رو از خواب بیدار می‌کنیم و می‌گیم فلان کار رو بکن. اونم گیج و منگ یه کاری می‌کنه و بعد می‌بینه اوضاع بهتر نشد که نشد. بابا مشکل زنان نه دولت هست، نه اسلام و نه … . مشکل خود زن هست. من به عنوان یه فعال تو این زمینه نه به کمپین معتقدم (یه روز کامل می‌نویسم چرا) و نه با شعارهای کسانی مثل شیرین عبادی (هر چند که اگه اون و تلاش‌هایش نبود هیچ حرکتی شکل نمی‌گرفت). مشکل فرهنگی هست رفقا. فرهنگی…
پیام