۸ آذر ۱۳۷۸ | علی نیکویی | بدون پیام شیرین تازه از خواب برخواسته ام با صدای اصابت اشکانت بر قلب آخته‌ام تو رفتی …. این کودک شرمنده را ببخش عشقت را دریغ نکن لااقل «شین»ش را با آن جمله‌ها خواهم ساخت تو که می‌دانی تنها کلمه‌ای که به یاد دارم «شیرین» است عشقت را دریغ نکن لااقل «شین»ش را….
پیام