بدون پیام خیلی وقت می‌شه که چیزی ننوشتم. نه این که چیزی برای نوشته نباشه، هست اما دست و دلم به نوشتن نمی‌ره. حتا اگه لازم بوده برای جایی چیزی بنویسم، سعی کردم مطلب تخصصی بنویسم و دیدگاه‌ها و نظرهام رو جایی به عنوان مطلب نذارم. این‌جا هم از این قاعده مستثنا نبوده؛ سال‌هاست که چیزی غیر از راهنمای فلان و بهمان ننوشتم. ادامه‌ی نوشته
بدون پیام 
چند روزی روی فرمی در گوگل کار می‌کردم که سوآلی ذهنم را مشغول کرد: «آیا می‌شود فهرست (منویی) از داده‌ها داشت که وابسته به انتخاب قبلی داده‌ها باشد؟». در واقع امکان ساده‌ی این کار Data Validation است (با یا بدون درست کردن رسته یا Range از داده‌ها) اما پرسش این‌جاست که اگر محصولات یک فروشگاه را در چهار دسته‌ی سبزی، میوه، لبنیات و حبوبات تعریف کنیم و ۲۰۰ نوع محصول را در این چهار دسته خلاصه کنیم به چه شیوه‌ای می‌شود این دسته‌بندی وابسته (Dependent) را در گوگل شیتز (Google Sheets) به کار بست. ادامه‌ی نوشته
بدون پیام ساعت رو نگاه می‌کنم، حدود ۱۲:۱۰ دقیقه هست. یعنی دیر شده. با سرعت خودم رو جمع و جور می‌کنم که به پرواز برسم. ظرف ۲۰ دقیقه همه چی رو مرتب می‌کنم و سعی می‌کنم خودم رو به اتوبوس ۱۲:۴۵ دقیقه برسونم. دم در با چمدون سنگین‌تر از حد انتظار مواجه می‌شم. فکر می‌کنم که چه‌جور می‌شه با یه کوله‌پشتی، یه چمدون معمولی و یه چمدون بزرگ و غیر طبیعی خیلی سریع مسیر خونه تا ایستگاه رو برم. با تمام توان و دقت سعی می‌کنم خودم رو به پایین ساختمون برسونم. ادامه‌ی نوشته
بدون پیام یکی از کارهای طاقت‌فرسایی که وقتم رو برای مدت زیادی گرفت، مهاجرت کردن از تارنمای مبتنی بر SPIP بود. ساده‌ترین دلیل آن این است که اسپیپ توسط یک تیم فرانسوی نوشته شده است و با تاکید زیاد فرانسوی‌ها بر زبانشان به سختی می‌توان جوابی برای پرسش‌ها متعدد پیدا کرد. این‌ها را به عنوان کسی می‌نویسم که در سال ۱۳۸۵ عضو تیم توسعه‌ی اسپیپ در ایران بودم و پروژه‌ی «شهروند خبرنگاری» را با استفاده از اسپیپ در ایران در دستور کار داشتیم. ادامه‌ی نوشته
بدون پیام 
یکی از کارهای منظمی که باید انجام می‌دادم، خواندن متن‌های تارنمایی بود که امکان گرفتن متن را بسته بود. باید کد صفحه‌ی HTML را می‌گرفتم و تگ‌های آن را حذف می‌کردم. به علاوه باید حروف XML/HTML آن را به ASCII تبدیل می‌کردم. تصمیم گرفتم با دانش مبتدیانه‌ای که از پایتون دارم و کمی جست‌وجو و راهنمایی دوستان، این کار را با کدنویسی کوتاهی در پایتون انجام بدهم. ادامه‌ی نوشته
۳ پیام یکی از راه‌های بالا بردن امنیت، ناشناس ماندن در اینترنت است که به شیوه‌های مختلفی قابل انجام است. پیشنهاد من استفاده از تور یا سیستم‌عامل Tails است. اما مشکلی فنی این شیوه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. لو رفتن موقعیت شما از روی DNS یا سانادی که به از آن اطلاعات می‌گیرید. ادامه‌ی نوشته
۷ پیام 
یکی از راه‌های ناشناس ماندن استفاده از تور است. تور بدون شک ناشناسی شما را تضمین می‌کند اما تور در حالت عادی تنها مرورگر شما وب‌گردی شما را ناشناس می‌کند. برای ناشناسی روی کل سیستم عامل خود باید راه دیگری مانند استفاده از VPN یا … را پیدا کنید. چند وقتی بود که دنبال راهی برای ترکیب تور و ماشین مجازی (Virtual Machine) می‌گشتم، بالاخره امروز راهی برای این پیدا کردم که ترکیبی است از چند ایده‌ی پیاده شده و دست‌کاری‌های شخصی. ادامه‌ی نوشته
۲ پیام 
اولین باری که درباره‌ی چمران چیزی غیر از یه اسم و چند تا لقب پرطمطراق می‌شنیدم زمانی بود که کسی از نقاشی‌هایش برام گفت. وصف نقاشی‌ای که شمعی یه فضای تاریک و تیره رو روشن کرده بود. تا این که بزرگ‌تر شدم و بازرگان رو شناختم. فهمیدم چمران یکی از همراه‌های اون بوده. بیش‌تر خوندم و دیدم پای خیلی از فضاهای انقلابی بوده و با امام موسی صدر رفتن لبنان.
۲ پیام 
نصب صفحه‌کلید فارسی استاندارد بسته به سیستم‌عاملی که از آن استفاده می‌کنید متفاوت است اما از چند سال پیش به دلیل پیوستن تیم «محاسبات پارسی» به جنبش گنو/لینوکس و منتشر کردن کدهای مبتنی بر استاندارد ۹۱۴۷، بسیاری از نرم‌افزارهای متن‌باز عضو گنو/لینوکس از آن استفاده کرده‌اند. از همین رو در سیستم‌عامل‌های مبتنی بر توزیع‌های لینوکس (اوبونتو، مینت، آرک، دبیان و …)، مک (که هسته‌ی آن مبتنی بر لینوکس است)، آندروید، کروم و … از این سیستم پیشتیبانی می‌کنند. با روی کار آمدن ویندوز ۸ مایکروسافت از رقبای خود عقب نماند و صفحه‌کلید فارسی استاندارد را به صفحه‌کلیدهای خود افزود. ادامه‌ی نوشته
بدون پیام بحث این نوشته درباره‌ی شیوه‌ی نوشتن و پاس داشتن فارسی نمی‌باشد. قصد بر باز کردن بحث استفاده از همزه یا «ی» برای حالت «مضاف کلمه‌های مختوم به های غیر ملفوظ» نیست. نمی‌خواهیم حرفی از حذف «های غیر ملفوظ در الحاق به یای مصدری» به میان بیاید. مسئله‌ی مورد بحث این نوشته ساده‌تر از دعوای قدیمی فرهنگ‌ستان زبان و ادب فارسی با اهالی فرهنگ و ادب است. مسئله کم‌رنگی قلم و شکل نوشتار فارسی در دنیای دیجیتال است و این مهم فارغ از دستور زبان فارسی است. پس بهتر است درستی «خانه‌ی ما» یا «خانهٔ ما» و بحث «همیشه‌گی» یا «همیشگی» و این دست بگومگوهای ادبی را به اهلش بسپاریم و حرف از مهجور ماندن نویسه‌ها و علامت‌های فارسی در دنیای مجازی را پیش بکشیم. بیاید ببینیم نویسه‌های «ك» با سرکش رویش، «ي» با دو نقطه زیرش، «ء»، «ؤ»، «ئ»، «أ»، «ة» و علامت‌های غیر فارسی چه طور سر از زندگی روزمره‌ی ایرانیان درآورده‌اند و چه نقشی بازی می‌کنند که حتا روزنامه‌نگاران –به عنوان کسانی که لحظه‌ها را با نویسه‌ها و واج‌ها و کلمه‌ها می‌گذرانند- از آن غافل‌اند:
روسي
هياتهاي روسي و چيني از هتل كوبورگ محل مذاكرات خارج شدند. روز كاري آنها گويا تمام شده
— Amir Paivar (@amirpaivar) July 17, 2014